19. „Miasto Śniących Książek” i „Labirynt Śniących Książek” — Walter Moers

Tytuł: Miasto Śniących Książek
Tytuł oryginalny: Die Stadt der Traumenden Bucher

Autor: Walter Moers
Tłumaczenie: Katarzyna Bena
Seria: Camonia; tom: 4
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Liczba stron: 464
Moja ocena: 9/10

Tytuł: Labirynt Śniących Książek

Tytuł oryginalny: Das Labyrinth der Traumenden Bucher

Autor: Walter Moers
Tłumaczenie: Katarzyna Bena

Seria: Camonia; tom: 6

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Liczba stron: 384

Moja ocena: 8/10

Hildegunst Rzeźbiarz Mitów to pochodzący z Twierdzy Smoków początkujący pisarz. Po śmierci swojego ojca poetyckiego, Dancelota, otrzymuje manuskrypt, który poraża go doskonałością. Hildegunst udaje się do Księgogrodu, znanego również jako Miasto Śniących Książek, by odszukać jego autora. Jednak nie wszystko idzie po myśli smoka, a sytuacja, w jaką się wplątał, staje się wręcz niebezpieczna. Labirynt Śniących Książek jest kontynuacją przygód Hildegunsta.

Jestem oczarowana dziełami Waltera Moersa. I jestem pod ogromnym wrażeniem jego wyobraźni. To, co zrobił z wyrazem „książka” momentami przechodzi ludzkie pojęcie (pozytywnie, oczywiście). Świat przez niego wykreowany obfituje w różnorodności, detale i pomysłowość. Wszystko jest tak dopracowane i przemyślane, że nie wiem, czy ktokolwiek nie byłby tym usatysfakcjonowany. Na dodatkowy podziw zasługuje oprawa graficzna tych powieści. Rysunki są piękne i wpasowują się w klimat historii. Nie wyobrażam sobie, ile czasu musiało zająć ilustrowanie choćby jednej z książek.

Świetnym pomysłem są anagramy znanych nazwisk związanych (głównie) z literaturą, np. często pojawiający się Perla la Gadeon. Nie są chyba aż tak trudne do rozszyfrowania, ale jestem słaba w takich rzeczach i dziękuję tłumaczce za umieszczenie chociażby części rozwiązań na końcu książek. Ano właśnie, tłumaczenie... Trzeba przyznać, że pani Katarzyna Bena nie miała łatwego zadania, a jednak odwaliła kawał dobrej roboty.

Za minus w tych dziełach można uznać powolną akcję, co jest po części spowodowane szczegółowymi i pełnymi wyliczeń opisami, które zdecydowanie przeważają nad dialogami. W konsekwencji lektura chwilami się dłuży. O ile w pierwszej części jeszcze całkiem dużo się działo, to Labirynt jest już naprawdę ubogi w wydarzenia. Sięgając po te powieści powinniśmy naprawdę dobrze się zastanowić, czy zależy nam na pędzącej akcji (wtedy radziłabym znaleźć sobie coś innego), czy rozkoszowaniu się niezwykle rozbudowanym światem przedstawionym mającym w sobie wiele z tematu nam, molom książkowym, najbliższego (w tym wypadku można walić jak w dym).

Czy polecam? Oczywiście! Nie jest to raczej lektura lekka, a już na pewno nie z gatunku tych prawie „samoczytających się”. Gdybym miała wybierać, która część jest lepsza, to chyba postawiłabym na pierwszą, bo druga nie jest już tak mocno... książkowa, a autor poszedł w nieco inną stronę. Tak czy siak, wydaje mi się, że każdy odbierze te powieści inaczej, ale na pewno są one jednym wielkim ukłonem w stronę literatury.

1. Miasto Śniących Książek | 2. Labirynt Śniących Książek

Wyzwania:
– Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
– Czytam fantastykę
– Klucznik
– Czytam opasłe tomiska