Minirecenzje #1 „Wszechświat kontra Alex Woods” — Gavin Extence, „Tytus Groan” — Mervyn Peake, „Paper Towns” — John Green

Hej! Jeśli śledzicie moją biblioteczkę na Lubimy Czytać (co jest mało prawdopodobne), być może wiecie, że czytam dużo więcej niż piszę. Z braku czasu i kilku innych powodów wielu powieściom, o których chciałabym coś powiedzieć nie jest dane doczekać się z mojej strony pełnowymiarowej (jak na moje standardy) recenzji. Dlatego też postanowiłam, że raz na jakiś czas będę zbierać kilka takich książek do jednego postu i zamieszczać na ich temat opinie w skróconej wersji. 

Tytuł: Wszechświat kontra Alex Woods
Tytuł oryginalny: The Universe Versus Alex Woods
Autor: Gavin Extence
Tłumaczenie: Łukasz Małecki
Wydawnictwo: Literackie
Liczba stron: 424
Moja ocena: 9/10

Niesamowita książka. Nie przepadam za literaturą obyczajową, ale ta powieść bardzo mi się spodobała. I wydaje mi się, że ma w sobie coś z fantastyki (w końcu nie na co dzień spotykamy się z osobą trafioną przez meteoryt), ma jakiś czar, która sprawia, że Wszechświat jest lekturą zostającą w sercu. Porusza tematy niełatwe i skłania do przemyśleń. Może to zabrzmi dziwnie, ale wydała mi się taka... pełna treści. Z bohaterami naprawdę się zżyłam i śledziłam ich losy z zainteresowaniem. Chyba każdemu mogłabym polecić tę książkę.

Tytuł: Tytus Groan
Tytuł oryginalny: Titus Groan
Autor: Mervyn Peake
Tłumaczenie: Jadwiga Piątkowska
Seria: Gormenghast; tom: 1
Wydawnictwo: Literackie
Liczba stron: 544
Moja ocena: 8,5/10

Wiem, że większość z was skupia się bardziej na powieściach o szybkiej akcji i napięciu (podobnie zresztą jak ja), ale książka Mervyna Peake'a, czyli zupełne przeciwieństwo wcześniej wspomnianych, zdecydowanie ma dla mnie w sobie to coś. Nie jest to lektura lekka, o nie! Już na pierwszy rzut oka widać zdecydowaną przewagę opisów nad dialogami. Do tego fabuła jest raczej chaotyczna. Muszę przyznać, że w wielu momentach byłam znudzona, a szczególnie ślamazarnie szła mi pierwsza część książki. Później, gdy zaczęło się trochę więcej dziać, nastąpiła poprawa i doceniłam, co czytam. Tym, czym jestem najbardziej zachwycona jest konstrukcja bohaterów — na mistrzowskim poziomie. Na kartach powieści mamy do czynienia z całą plejadą postaci, ale nie ma mowy, żeby ktoś był nijaki. Język również zaliczam do zalet i zgadzam się z opisem na okładce — autor posiada tę umiejętność do malowania obrazów słowem.

Gatunkowo jest to klasyka fantasy, ale podpowiem, że na dobrą sprawę nie znajdziecie tutaj żadnego elementu typowo fantastycznego. Cała magia kryje się w samej kreacji świata i jego mieszkańcach. Tym razem nie powiem, że każdy powinien koniecznie przeczytać tę książkę, ale jeśli jesteście gotowi zmierzyć się z urokami i mroczniejszymi stronami zamku Gormenghast, mam nadzieję, że i wam ta przygoda się spodoba.

1. Tytus Groan | 2. Gormenghast | 3. Tytus sam | 4. Tytus się budzi

Tytuł: Paper Towns (polskie wydanie: Papierowe miasta)

Autor: John Green

Wydawnictwo: Penguin Books (polskie wydanie: Wydawnictwo Bukowy Las)

Liczba stron: 320

Moja ocena: 6,5/10

To moja druga powieść Greena. Pewnie wielu z was tym zaskoczę, ale bardziej przypadło mi do gustu 19 razy Katherine. Tamta książka wydała mi się naprawdę luźna, za to Paper Towns porusza jakby nieco poważniejsze tematy. Nie znaczy to, że lektura była nieprzyjemna. Lekki styl autora, ciekawie zarysowani bohaterowie i dużo humoru sprawiły, że jestem zadowolona. Wspominając zaś o wadach, no cóż — Quentin czasem irytował mnie swoją obsesją na punkcie Margo. Nużące okazały się też niektóre momenty w środku książki, gdy miałam wrażenie, że nic się nie dzieje.

Niektórzy zarzucają Greenowi powtarzalność — w każdym jego dziele dzieje się to samo. Ale jako że, jak wspomniałam, czytałam tylko dwa z jego dorobku, niespecjalnie mi to przeszkadza. Nie jestem stworzona do czytania literatury obyczajowej, ale one przekonały mnie, że może być lepsza, niż mi się kiedyś wydawało, a przynajmniej jej część. Nie wypala oczu. Raczej. Jeśli chodzi o fanów Johna Greena, myślę, że Paper Towns powinno ich usatysfakcjonować.

Wyzwania:
– Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
– Klucznik
– Czytam opasłe tomiska
– Czytam fantastykę