Po godzinach #10 Seriale, które oglądam (lub oglądałam), część 3.

Przyszedł czas, bym po raz kolejny podzieliła się z wami moimi opiniami na temat kilku seriali, które ostatnio oglądałam, a są to: Lucyfer, Brooklyn 9-9, Biuro oraz The End Of The F***ing World. Jak zwykle, będzie w miarę różnorodnie. Zachęcam też was do podzielenia się waszymi odkryciami — starszymi i nowszymi.

1. Lucifer / Lucyfer

Pamiętam, że wpadła mi w oko telewizyjna reklama Lucyfera i właśnie wtedy zainteresowałam się tym serialem. Powstał na podstawie komiksu Neila Gaimana i opowiada o postaci Lucyfera, któremu znudziła się posada w Piekle, więc przybywa na Ziemię, by poświęcić się niekończącym się hulankom. Spotkanie policjantki, która zdaje się odporna na jego czar, kompletnie zmienia bieg jego życia. W tamtym momencie trwała przerwa między drugim a trzecim sezonem. Na jednym odcinku oczywiście się nie skończyło i bardzo szybko wciągnęłam się w resztę tej produkcji. Niestety mam wrażenie, że im dalej w las, tym było gorzej. Na początku byłam zachwycona humorem, ciekawym wykorzystaniem wątków biblijnych i fantastycznych, potraktowanych raczej w luźny sposób oraz tym, w jaki sposób rozwijała się fabuła; potem zrobiła się z tego przeciętna cop-drama, a twórcy w bardzo irytujący sposób zostawiali pewne wątki, by potem już do nich nie wrócić. Dlatego początkową informację o kasacji serialu przyjęłam w miarę spokojnie, a teraz, gdy już wiadomo, że kolejny sezon powstanie, zastanawiam się, czy kontynuować oglądanie. No, na pewno zobaczę, jak wybrnęli z tego cliffhangera na koniec trzeciego sezonu, ale jak będzie dalej, to nie wiem.

2. Brooklyn Nine-Nine / Brooklyn 9-9

A teraz coś, co chyba mogę nazwać serialem mojego życia. Historia o policjantach z posterunku na Brooklynie absolutnie skradła moje serce. Mam wyliczyć, co mi się w nim tak podoba? Proszę bardzo: fenomenalny humor, który potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanych momentach; fantastyczni bohaterowie, których jest sporo, ale każdy z nich jest barwny i wyjątkowy; gra aktorska, bo widać, że aktorzy z ogromną pasją i sercem podchodzą do odtworzenia swojej postaci; ciekawe pomysły na odcinki, w tym powtarzające się motywy (np. Halloween, Doug Judy); kręcenie kamerą „z ręki”, za czym przepadam i w końcu może lekko nieoczywista różnorodność, jaką oferuje ten serial: jest w nim miejsce na radość i smutek, tematy poważne i niepoważne, przekraczanie granic i urok. Och, no i zapomniałabym o ścieżce dźwiękowej w stylu Peralty... Kiedy Fox ogłosiło zakończenie serialu, było mi bardzo przykro, ale na szczęście NBC go przejęło i mam tylko nadzieję, że przez to nie straci na jakości. Kocham tę ekipę i włączając kolejny odcinek Brooklyn 9-9 czuję się, jakbym wracała do domu.

3. The Office / Biuro

Pod wieloma względami moje uczucia co do The Office są podobne do numeru drugiego z tej listy. Po małym researchu dowiedziałam się, że jeden z twórców Brooklyn 9-9 pracował wcześniej nad tym właśnie serialem oraz Parks&Recreation. Oba mają formę mockumentu, a więc i format kamery „z ręki”, który, jak już mówiłam, lubię. Postanowiłam, że sprawdzę, czy i te produkcje mi podejdą. Parks&Rec jeszcze przede mną, za to obejrzałam już parę sezonów Biura i mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że to jeden z najlepszych seriali komediowych, jakie powstały. Nie jestem może znawcą, ale wydaje mi się, że trudno by było przebić jego geniusz. Przyznam, że z początku byłam sceptyczna — bo i co ciekawego można stworzyć, mając za miejsce akcji położoną w niewielkim miasteczku filię firmy zajmującą się sprzedażą papieru? Okazało się, że bardzo dużo. Przede wszystkim Steve Carell wcielający się w główną postać, szefa Michaela Scotta, to mistrzostwo świata. Ale nie tylko on robi tu dobrą robotę, bo właściwie każdy z bohaterów ma swój charakter i z każdego można się pośmiać. No właśnie — znowu muszę wspomnieć o tym, jak serial kupił mnie swoim niebanalnym poczuciem humoru. Mam wrażenie, że sytuacje z Biura to totalnie inny stan umysłu. Uwielbiam jego niesamowity klimat i kultowe teksty i już nie mogę się doczekać, kiedy go skończę i... zacznę oglądać od nowa. ;)

4. The End of the F***ing World

Na koniec zostawiłam świeżynkę, czyli serial Netflixa, który wyszedł jakoś tak prawie że ukradkiem, a potem, a przynajmniej takie mam wrażenie, zrobił się na niego ogromny boom i zyskał rzesze fanów. Czy i ja do nich należę? Tu mogę was zaskoczyć, ale nie. Problemy z TEOTFW miałam od samego początku. Niedługo po premierze włączyłam sobie na próbę pierwszy odcinek i szczerze mówiąc, że nie miałam zamiaru go kontynuować. Po zachętach ze strony znajomych mówiących o tym, że potem robi się zdecydowanie lepiej, bo zaczyna się prawdziwa akcja, dokończyłam serial za jednym posiedzeniem i tak na dobrą sprawę moje zdanie nie za bardzo się zmieniło. Po prostu mam wrażenie, że ten serial jest tak bardzo obliczony na to, żeby wcelować się w target, że wszelkie żarty są tak sztuczne, że nie jestem w stanie go polubić. To znaczy niby wiem, że każdy show tak ma, że jego głównym zadaniem jest zarobienie kasy, ale w tym przypadku jakoś szczególnie rzucało mi się to w oczy. Poza tym nastoletnie dramaty i bunty niespecjalnie mnie interesują, więc może tu leży główna przyczyna tego, że nie potrafiłam zidentyfikować się z bohaterami i bardziej się wciągnąć.

To by było na tyle. Dajcie znać, czy znacie te seriale albo co aktualnie oglądacie — jestem bardzo ciekawa waszych opinii. A następna część już w przygotowaniu. :)